Van Gisborne naar Hastings

Vandaag hebben we slechts 232 kilometer gereden, van Gisborne naar Hastings, via Napier. We konden uiteraard niet weg uit Gisborne zonder dat we de standbeelden van James Cook en zijn matroos Nicholas Young hebben aanschouwd. Zij waren in 1769, om precies te zijn 7 oktober (waar kennen we die dag van ;-)) de eerste Europeanen die de Nieuw Zeelandse kustlijn ter hoogte van Gisborne zagen.
Het regent de gehele dag, maar ook nu is de route weer heel mooi. Nieuw Zeeland is zeker een land waar we ons thuis voelen. Als is het maar omdat het er enorm rustig is op de weg.
We wilden graag Napier bekijken, omdat deze stad bekend staat om haar Art deco architectuur uit de jaren 30. De stad is in 1931 vrijwel volledig verwoest door een zware aardbeving, van 7,6 op de schaal van Richter. Volgens ons informatieboekje werden veel gebouwen in Art deco stijl herbouwd, omdat die stijl in de mode was, de gebouwen stevig moesten zijn (men gebruikte veel beton en weinig/geen ornamenten) en omdat het goedkoper was. Men onderhoudt gelukkig de gebouwen nog steeds heel goed en daarom zijn de gevels in het centrum van Napier erg leuk en kleurrijk om te zien. Jammer alleen dat de winkels niet in de oude stijl zijn gebleven. Maar goed, je kunt niet alles hebben.
We overnachten in Hastings en rijden morgen in een stuk door naar Wellington, waarbij we nog wel de plaats met de langste naam willen aandoen: Taumatawhakatangihangakoauauotamateapokaiwhenuakitanatahu.
Overigens kwamen we in de supermarkt in Napier wel een heel bekend merk frisdrank tegen: Frank. Een kleine bijverdienste wellicht?