Van Timaru naar Dunedin

Vandaag zijn we in Dunedin aangekomen. Dit is een hele leuke universiteitsstad met veel mooie oudere gebouwen. De stad werd volgens wikipedia gesticht in 1848 en werd na de vondst van goud de rijkste stad in Nieuw Zeeland, wat ook nog duidelijk te zien is.
Op de weg naar Dunedin kwamen we langs de Moeraki boulders, een groep van grote keien die vrijwel perfect rond zijn, sommige met een omtrek van zo'n 4 meter. Ze liggen verspreid in het zand over een gebied van 50 meter. Ze zijn miljoenen jaren geleden ontstaan op de zeebodem, toen kalkzouten zich ophoopten tot een harde kern.
Na dit mooie natuurschoon kwamen we in Dunedin bij de Baldwinstraat, volgens onze informatie de steilste straat ter wereld. En dat hij steil is, dat hebben we zelf ervaren. Niet met de auto, want de straat is doodlopend en je kunt vrijwel niet keren en bovendien weten we niet of onze camper het wel zou gaan halen. Dus dan maar naar boven en beneden gelopen. Een mooie oefening voor de Alpe d'Huzes van dit jaar.
Maar de steilste straat was overigens niet het steilste dat we geklommen hebben. Dat was volgens ons het stuk naar de tunnel beach. Dit is een tunnel in de rotsen bij Dunedin, die rond 1870 is uitgehakt om toegang te geven tot een klein stukje strand. Na een stief kwartiertje dalen kwamen we bij de tunnel en kregen we toegang tot dit stukje strand. Schitterend om daar te staan en de golven te zien beuken op de rotsen. Maar helaas betekende het ook een stevige klimpartij weer terug. Ook nu weer een goede oefening voor de Alpe beklimming, moet je maar bedenken.
Morgen rijden we door naar Invercargill. De weersverwachting belooft niet veel goeds. Vandaag hebben we waarschijnlijk geluk gehad, want het zou gaan stormen (dat deed het ook) en regenen (dat was alleen in het begin) en de temperatuur was nog maar 16 graden (dat klopt). Maar vanaf morgen belooft het nog natter en kouder te worden. Kunnen we vast wennen aan Nederland?